علت بیش فعالی جنین چی هست؟ این سوال سومین باری است که از 10 دقیقه پیش که الهام وارد اتاق سونوگرافی شده از پزشکش می‌پرسد. الهام که از حرکات زیاد جنین و بیش فعالی آن نگران است، چند ماه اخیر وقتش را صرف مراجعه به پزشکان مختلف، انجام آزمایش و سونوگرافی‌های متعدد کرده و آخر هم دستش به جایی بند نشد که نشد! یاد هشدارهای مادر و بعضی از اطرافیانش می‌افتد. مثلا یکی می‌گفت مصرف استامینوفن در بارداری خطر ابتلا به ADHD فرزند را بیشتر می‌کند. همین چند روز پیش الهه خواهر الهام برایش پستی اینستاگرامی فرستاد که در آن پست گفته بود مواد شیمیایی‌ای که در بطری‌های آب معدنی وجود دارند، باعث بی‌قراری جنین خواهند شد. حتی جایی نوشته بود که استرس مادر باعث تغییراتی در ژن جنین می‌شود. ناگهان سیل آوار این اخبار استرس‌آور روی سر الهام سرازیر شد و از خودش پرسید من با بچم چیکار کردم؟!
خب درست حدس زدید در این مقاله از وب سایت ADHDYAR ما می‌خواهیم درباره اصلی‌ترین و مهم‌ترین علل حرکات زیاد جنین و بیش فعالی آن صحبت کنیم. ضمن اینکه قرار است جدیدترین اخباری که درباره ارتباط دیابت با بیش فعالی منتشر شده را مورد نقد و بررسی قرار دهیم. پس با ما باشید.
پیش از آنکه به موضوع علت بیش فعالی جنین بپردازیم، این نکته مهم را ذکر کنیم: در صورتی که شاهد تغییرات غیر عادی (تحرک بالا یا پایین) جنین در رحم شدید، حتما با پزشکتان در میان بگذارید. زیرا تحرک بالا و هم تحرک پایین ممکن است نشانه خطرات جدی‌ای برای جنین باشند.
ما در این مقاله تنها به ذکر یکی از دلایل بیش فعالی و بالا بودن حرکات جنین اشاره خواهیم کرد؛ پس در هر صورت اگر تغییراتی غیر عادی در میزان حرکت فرزند خود مشاهده کردید، لازم است با پزشک معالجتان در میان بگذارید! چرا که حرکات طبیعی جنین همیشه یکسان نیست و تغییرات احتمالا دلایل مختلفی دارند. یعنی مادر گاهی ممکن است متوجه عدم تحرک جنین شود که دلیل آن چرت زدن و استراحت جنین است! با این حال اگر متوجه حرکت جنین کمتر از حد معمول و یا بیشتر از حد یا تغییر قابل توجهی شدید، این امکان وجود دارد که این حرکات بیانگر وجود یک مشکل جدی باشد که باید پیگیری کنید.
اگر شماهم به دنبال این هستید که بدانید آیا در دوران بارداری می‌توان ای دی اچ دی فرزند را تشخیص داد یا نه، مطالعه تشخیص adhd در بارداری را به شما پیشنهاد می‌دهیم. در این مطلب سعی کردیم تا با اشاره به مطالعات نوظهور، بررسی کنیم که آیا این موضوع حقیقت دارد یا نه؟ همچنین یافته‌های علمی درباره ارتباط میان مصرف داروی والپروات سدیم، عوامل محیطی و سبک زندگی مادر با ریسک ابتلا به ADHD در فرزند را ارائه خواهیم داد. اگر شما هم کنجکاوید تا بدانید چه عواملی در دوران بارداری شما بر بروز ADHD فرزندتان نقش دارد یا نه، مقاله مذکور را بخوانید.
در مبحث علت بیش فعالی جنین، این قاعده کلی را به یاد داشته باشید که بارداری در افراد متفاوت است و جنین‌ها از نظر میزان فعالیت با هم فرق دارند. معمولاً یک مادر می‌تواند با نظارت بر میزان حرکت جنین بفهمد که چه چیزی برای جنینش طبیعی است و چه چیزی غیر معمول است.
چالش تا آرامش
پکیج طلایی تربیت فرزند بیش فعال، کمک به کودک: کمک به حل مشکلات مدرسه، مانند بهبود توجه در کلاس درس و همکاری با معلم انجام راحت و منظم تکالیف بهبود روابط اجتماعی و دوست‌یابی کودک مدیریت استفاده از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری پیشگیری از بروز مشکلات دوران نوجوانی و بلوغ
بارداری سفری پر از شگفتی و سوال است. اگر شما جزو مادرانی هستید که نوزادی فعال و پر تحرک در شکم خود دارند، شاید تعجب کنید که آیا این حرکات شدید معمولی هستند یا خیر. سوال رایج این است که آیا تحرک و فعالیت زیاد نوزاد در رحم ممکن است نشانه‌ای از ADHD باشد و علت بیش فعالی جنین چیست؟ در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد.
آیا جنین بیش فعال وجود دارد؟
همانطور که ذکر کردیم درک آنچه که در مورد حرکات جنین به میان می‌آید به والدین کمک زیادی خواهد کرد. هر نوزادی الگوی فعالیت منحصر به فردی دارد، اما در اینجا چند دستورالعمل کلی در مورد حرکات جنین وجود دارد:
در ماه‌های اولیه (یعنی هفته‌های 18 تا 25) بارداری ممکن است مادران شاهد حرکاتی باشند که شبیه بال بال زدن است، باشند. این حرکات در ماه‌های بعد به لگدهای قوی‌تر، غلط زدن و تکان خوردن تبدیل می‌شوند.
ضربات مداوم (هفته 26 تا 30): با رشد کودک، مادران شروع به احساس حرکات قوی‌تری خواهند کرد، مانند لگد زدن و ضربه زدن. اکثر نوزادان در این دوره کاملاً فعال هستند و حرکات آنها واضح‌تر احساس می‌شود.
حرکات واکنشی (هفته 31 تا 40): نوزادان اغلب به محرک‌های خارجی مانند صدا، لمس یا وعده‌های غذایی که مادر می‌خورد، پاسخ می‌دهند. مادر شاید حتی بعد از غذا خوردن یا زمانی که در حال استراحت هست متوجه افزایش فعالیت شود.
تنوع در حرکات: غیر از لگد زدن، نوزادان غلت می‌زنند، کش و قوس و حتی سکسکه می‌کنند و احساسات متفاوتی را در رحم ایجاد می‌کنند.
دوره‌های استراحت: نوزادان همچنین دوره‌های استراحتی هم دارند، جایی که ممکن است فعالیت کمتری داشته باشند. این زمان‌های آرام گاهی شاید تا ۹۰ دقیقه طول بکشد، اما معمولاً بسیار کوتاه‌تر هستند.
ریتم‌های تثبیت شده: با گذشت زمان، جنین اغلب ریتم‌ها یا الگوهای فعالیت خاصی را از خود بروز می‌دهد که مادر با آنها آشناتر می‌شود. توجه به این الگوها می‌تواند به درک چرخه‌های فعالیت و استراحت کودک شما کمک کند.
اگر متوجه تغییرات قابل توجهی در الگوی حرکات شدید، یا اگر چیزی غیر عادی حس کردید، همیشه بهترین کار این است که برای اطمینان و راهنمایی با پزشک خود مشورت کنید. شهود شما، همراه با توصیه‌های پزشکی، ابزار قدرتمندی برای اطمینان از سلامت کودک شما خواهد بود.
حرکات زیاد جنین نشانه چیست؟ علل احتمالی
تشنج جنین: گاهی علت تکان خوردن زیاد جنین ممکن است به دلیل بروز تشنج در او باشد. وجود برخی عفونت‌ها یا کاهش سطح اکسیژن‌رسانی باعث تشنج جنین می‌شوند که به صورت حرکات ناگهانی و شدید بروز می‌کند. پس تشنج معمولا یک علت بیش فعالی جنین به حساب می‌آید.
رهایی از پیچیدن بند ناف دورگردن: گاهی ممکن است بند ناف دور گردن جنین بپیچد و جنین برای رهایی از شر بند ناف دور گردنش؛ تحرک بیشتری داشته باشد.
ورود مواد سمی به خون: گاهی به دلیل مواجهه مادر با برخی سموم یا مصرف بعضی داروها توسط وی، علت بیش فعالی جنین محسوب می‌شود.
تنش و اضطراب مادر: گاهی علت حرکت زیاد جنین ممکن است به دلیل ترس، عصبانیت و یا نگرانی شدید مادر باشد.
حال که با علت تکون خوردن زیاد جنین آشنا شدید، بهتر است راهکارهایی برای مقابله با این مشکل را نیز یاد بگیرید.
- به طور کلی اگر جنین داخل شکم شما دچار افزایش ناگهانی یا غیرطبیعی حرکات شد، اولین اقدام، مراجعه به پزشک زنان و زایمان، برای بررسی علل احتمالی و اطمینان از سلامت جنین است.
- با تکنیک‌های آرام سازی ذهن، مانند مدیتیشن و یوگا، آرامش خود را بازگردانید.
- از مصرف مواد خطرناکی مثل الکل، سیگار و داروهای غیرمجاز، به شدت پرهیز نمایید.
- رژیم غذایی استاندارد، همراه با پرهیز از مصرف بیش از حد مواد محرکی مثل کافئین و قند، نقش مهمی در پیشگیری از این مشکل بر عهده دارند.
حرکات زیاد جنین و بیش فعالی، نظرات پزشکان درباره آن
وقتی صحبت از درک فعالیت جنین و ارتباط بالقوه آن با ADHD می شود، مراجعه به متخصصان حوزه سلامت و پزشکان بسیار مهم است. آنها انبوهی از دانش، تجربه و بینش علمی را به ارمغان می‌آورند که وضوح و اطمینان خاطر را برای مادران باردار فراهم می‌کند. در اینجا خلاصه ای از دیدگاه‌های رایج پزشکی در مورد این موضوع را ذکر می‌کنیم.
نشانه مثبت از سلامت جنین: بسیاری از متخصصان، جنین فعال را یک نشانه مثبت می‌دانند. حرکات منظم اغلب نشان می‌دهند که کودک به خوبی رشد می‌کند. این حرکات به کودک این امکان را می‌دهند تا عضلات خود را تقویت، تنفس را تمرین و محیط خود را کشف کند و همه اینها او را برای زندگی خارج از رحم آماده خواهد کرد.
تنوع در سطوح فعالیت: پزشکان همچنین اذعان دارند که در مورد فعالیت جنین طیف وسیعی از “نرمال بودن” وجود دارد. برخی از نوزادان به طور طبیعی فعال‌تر هستند، در حالی که برخی دیگر محتاط‌تر و آرام‌تر هستند. این تنوع لزوماً با شرایط آینده فرزند شما مانند ابتلا به ADHD مرتبط نیست.
احتیاط در نتیجه گیری: جامعه پزشکی معمولاً هنگام تلاش برای پیوند مستقیم فعالیت جنین با ADHD احتیاط می‌کند. شواهد علمی محدودی وجود دارد که به طور محکم این ارتباط را ثابت می‌کنند. بسیاری از کارشناسان معتقدند ایجاد ارتباط قطعی بین این دو بر اساس تحقیقات فعلی جایز نیست.
ماهیت چند عاملی ADHD: ابتلا به ADHD تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، محیط و ساختار و عملکرد مغز است. با توجه به این موضوع، بعید به نظر می‌رسد که فعالیت جنین به تنهایی نمی‌تواند نشانگر دقیق تشخیص ADHD در آینده او باشد.
جستجوی راهنمایی‌های حرفه‌ای: اگر نگرانی‌هایی در مورد الگوهای حرکتی کودک یا هر جنبه‌ای از بارداری وجود دارد، والدین بهتر است به دنبال اخذ مشاوره از متخصصان و پزشکان زنان و زایمان باشند.
در نهایت، پزشکان و ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به دنبال ارائه راهنمایی و اطمینان به والدین هستند. درک این موضوع که سطح فعالیت هر کودک متفاوت است و طیفی از حرکات نرمال وجود دارد، آرامش ذهنی را برای والدین ایجاد خواهد کرد. در صورت عدم اطمینان، پشتیبانی مداوم و مشاوره از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی همیشه بهترین راه حل است.
علت بیش فعالی چیست؟
درک حرکات زیاد جنین و بیش فعالی مستلزم بررسی عوامل مختلفی است که ممکن است در توسعه آن نقش داشته باشند. اختلال بیش فعالی چیزی نیست که توسط یک عنصر ایجاد شود، بلکه ترکیبی از عواملی است که به صورت پیچیده‌ای در تعامل هستند. بیایید با در نظر گرفتن ژنتیک، محیط، و همچنین در نظر گرفتن علائم اولیه که احتمالا نشان دهنده تمایل به ابتلا ADHD هستند، کاوش بیشتری درباره بیش فعالی داشته باشیم.
ژنتیک
ژنتیک نقش مهمی در ایجاد حرکات زیاد جنین و بیش فعالی دارد. ژن‌های خاص، به ویژه آنهایی که با انتقال دهنده‌های عصبی مغز درگیر هستند، اغلب در ابتلا به ADHD مرتبط هستند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد سابقه خانوادگی ADHD یا سایر شرایط سلامت روان نیز در این زمینه نقش داشته باشد. در اینجا برخی از نتایج در مورد نقش ژنتیک را ذکر کردیم.
سابقه خانوادگی
کودکی که والدین یا خواهر و برادری مبتلا به ADHD دارند، احتمال بیشتری دارد که خودشان نیز به ADHD مبتلا شوند.
تغییرات ژنتیکی: ژن‌های خاصی که در تنظیم انتقال‌دهنده‌های عصبی (مواد شیمیایی مسئول انتقال سیگنال‌ها در مغز) نقش دارند، به احتمال زیادی در ابتلا به ADHD موثرند؛ یعنی این تأثیرات ژنتیکی بر توجه و کنترل فرد تأثیر می‌گذارد.
عوامل زیست محیطی
عوامل زیست محیطی نیز قادرند بر احتمال ابتلا به ADHD تأثیر بگذارند. عوامل بیرونی مختلف، از دوران بارداری تا اوایل کودکی، در بیش فعالی نقش مهمی دارند. اعتقاد بر این است که برخی از سموم محیطی مانند سرب موجود در لوله‌ها و رنگ در ساختمان‌های قدیمی، در ایجاد ADHD تاثیر دارند. مصرف معرض الکل، سیگار یا مواد مخدر در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد.
آیا جنین قبل از تولد می‌تواند بیش فعال باشد؟
پس از بررسی نتایج تحقیقات علمی و نظرات کارشناسان، زمان پاسخ به این سوال بزرگ است: آیا فعالیت زیاد جنین در رحم به معنای ADHD است؟ در اینجا چیزی است که برای ما ثابت شده است:
علم ارتباط مستقیمی بین میزان حرکت کودک در رحم و احتمال ابتلا به ADHD ارائه نمی‌دهد. هر جنین روش منحصر به فردی برای کاوش در دنیای کوچک خود در داخل رحم دارد و حرکت زیاد معمولاً نشانه رشد کودک است.
پزشکان و متخصصان اکثراً موافق هستند که اگرچه فعالیت بالای جنین نشانه مثبت رشد او است، اما نشانگر واضحی از ADHD نیست. ADHD تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، ساختار مغز و عناصر محیطی است. داشتن یک جنین بسیار فعال در رحم به این معنی نیست که او ADHD دارند.
بنابراین، در نتیجه، فعالیت زیاد جنین در رحم بیشتر در مورد کاوش و رشد است. پیوند مستقیم آن با ADHD توسط تحقیقات علمی فعلی یا نظرات پزشکی به اثبات نرسیده است. این همیشه یک سفر اکتشافی برای هر نوزاد است، که فصل‌های جدیدی را با رشد و تکامل آنها باز می‌کند.
در مقالات آینده درباره حرکات زیاد جنین و بیش فعالی و راه‌های پیشگیری از بیش فعال شدن فرزند در دوران بارداری بیشتر صحبت می‌کنیم. لازم به ذکر است در صورت نیاز به کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید مقاله مربوط به تفاوت ADD و ADHD را مطالعه کنید.
آیا بین دیابت مادر و بیش فعالی کودک ارتباطی وجود دارد؟
نتیجه یک پژوهش وسیع که در 7 آوریل 2025 توسط نشریه The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شد، مشخص شد که ابتلای مادر به هر نوع دیابت، با افزایش معنادار ریسک ابتلا به اختلالات نورودِولوپمنتال، از جمله اختلال ADHD در فرزندان همراه است.
توضیح بیشتر: اختلالات نورودِولوپمنتال به معنای ناهنجاری‌های عصبی تکوینی است. این اختلالات مربوط به رشد سیستم عصبی هستند، یعنی اینکه از دوران ابتدایی زندگی فرد شروع شده و بر عملکرد مغز تاثیر خواهند گذاشت.
یعنی ابتلای مادر به دیابت، با افزایش 30 درصدی ابتلا فرزند به ADHD همراه است. در ضمن محققان این پژوهش تاکید فراوانی بر کنترل قند خون در زنان باردار دارند.
لینک مقاله در سایت ساینس دایرک.
در این مطلب سعی کردیم اصلی‌ترین علت بیش فعالی جنین و حرکات زیاد جنین و بیش فعالی را توضیح دهیم. برای کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان وب سایت در تماس باشید.
آیا به دنبال تسریع روند درمان بیش فعالی کودکان و یادگیری طرز رفتار با بچه های بیش فعال هستید؟ پیشنهاد ما به شما، مشاهده دوره از چالش تا آرامش: پکیج تربیت فرزند بیش فعال، است. پکیج درمانی بیش فعالی در واقع، براساس متد دکتر سلین طراحی شده است. دکتر سلین از موفق‌ترین محققان و درمانگران بیش فعالی در آمریکا و جهان به شمار می‌رود و مولف کتاب‌های مرجع در این زمینه است. پس به شما کمک می‌کند تا مطابق استانداردهای تایید شده توسط مشهورترین روانشناسان دنیا با فرزند خود رفتار کنید. به شما پیشنهاد می‌کنیم که صفحه درمان بیش فعالی کودکان با چند ترفند ساده را از دست ندهید.
