تا چه میزان با اختلال کم توجهی آشنایی دارید؟ آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا برخی افراد قادر نیستند بیش از چند دقیقه روی یک کار متمرکز شوند، در حالی که دیگران به راحتی ساعت‌ها به آن کار مشغول می‌شوند؟ اختلال نقص توجه یا ADD یکی از جذاب‌ترین و پیچیده‌ترین مسائل در روان‌شناسی است که تاثیرات عمده‌ای بر زندگی افراد دارد. این اختلال نه تنها در کودکان، بلکه در بزرگسالان نیز مشاهده می‌شود و اغلب با تصورات نادرستی همراه است. در این مقاله، به بررسی علمی و جامع حقایقی درباره اختلال کم توجهی خواهیم پرداخت و پرده از رازهای این اختلال که شاید تا به حال نشنیده‌اید، خواهیم برداشت. با ما همراه باشید و از دنیای پنهان و واقعی ADD آگاه شوید.
قبل از آنکه به ذکر حقایق اصلی درباره اختلال کم توجهی بپردازیم، ابتدا به صورت مختصر این اختلال را توضیح دهیم:
اختلال کم توجهی (ADD) یک اختلال عصبی است که تمرکز را سخت می‌کند و با یک اختلال عملکردی گسترده همراه است. به طور کلی ADD یا اختلال نقص توجه به فردی اطلاق می‌شود که در تمرکز مشکل دارد و در رعایت و پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل دارد، اما بیش فعال نیست. ADD یک اصطلاح قدیمی است و امروزه روانپزشکان به ندرت از آن استفاده می‌کنند زیرا کمبود توجه نیز یکی از علائم اختلال ADHD است.
- پسران تشخیص داده شده با ADHD سه برابر بیشتر از دختران هستند؛ اما شیوع کلی ADD بدون بیش‌فعالی در هر دو جنس مشابه است. با این حال، در سال‌های اولیه، هم ADD و هم ADHD بیشتر در پسران تشخیص داده می‌شوند. با رسیدن به نوجوانی، برابری جنسیتی در این تشخیص‌ها وجود دارد.
- مؤلفه‌های ژنتیکی در ADD بسیار بیشتر از مؤلفه محیطی است. محیط بر شدت و پایداری صفات ارثی ADD تأثیر می‌گذارد، اما آنها را ایجاد نمی‌کند.
- نتایج یک بررسی جامع نشان می‌دهد که ۲۵ درصد از بستگان درجه یک کودکانی که مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش‌فعالی (ADHD) هستند، خود نیز این اختلال را دارند.
- اگر یکی از دو قلوهای همسان مبتلا به اختلال کم توجهی (ADD) باشد، احتمال اینکه قلو دیگر نیز به این اختلال مبتلا شود بین ۸۰ تا ۹۰ درصد است.
- اختلال کم توجهی (ADD) اغلب پس از ورود کودک به مدرسه، حدوداً در سن شش یا هفت سالگی، مشکوک یا تشخیص داده می‌شود. کودکان مبتلا به ADD ممکن است در برنامه‌های بازی‌محور خوب باشند، اما در کلاس‌های اول یا دوم در نشستن آرام و کار مستقل مشکل داشته باشند.
پکیج طلایی تربیت فرزند بیش فعال
چالش تا آرامش: پکیج طلایی تربیت فرزند بیش فعال، آموزش والدین برای تربیت صحیح و نحوه صحیح رفتار با کودکان بیش فعال
- تشخیص اختلال کم توجهی (ADD) بر اساس آزمایش‌های آزمایشگاهی نیست. این تشخیص بر اساس مشاهدات والدین، معلمان و متخصصان اختلال ADD صورت می‌گیرد.
تشخیص بالینی: تشخیص ADD یک فرآیند بالینی است. به این معنی که بر اساس ارزیابی علائم، رفتارها و مشاهدات مستقیم از فرد صورت می‌گیرد.
نقش متخصصان: متخصصان اختلال اختلال کم توجهی ADD (مانند روانپزشکان، روانشناسان و متخصصان مغز و اعصاب) با استفاده از ابزارهای تشخیصی استاندارد، رفتارها و علائم فرد را ارزیابی می‌کنند تا تشخیص دقیق تری ارائه دهند.
اهمیت مشاهدات محیطی: مشاهدات والدین و معلمان در محیط‌های مختلف (خانه، مدرسه) نیز نقش بسیار مهمی در تشخیص دارد، زیرا این افراد به خوبی با رفتارهای روزمره فرد آشنا هستند.
به عبارت ساده‌تر، تشخیص ADD بر اساس یک مجموعه از علائم و رفتارهایی است که فرد از خود نشان می‌دهد و با استفاده از ابزارهای تشخیصی و مشاهدات متخصصان تأیید می‌شود.
- کودکان معمولاً از اختلال کم‌توجهی (ADD) رها نمی‌شوند، اگرچه پس از بلوغ، میزان بیش‌فعالی کاهش می‌یابد. افرادی که اختلال ADD آنها تشخیص داده نشده یا مدیریت نشده است، در معرض خطر ابتلا به مشکلات اجتماعی و تحصیلی جدی قرار دارند.
- اگر اختلال کم‌توجهی (ADD) تشخیص داده نشود و درمان نشود (حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد موارد)، کودکان مبتلا به این اختلال در معرض خطر جدی مشکلات تحصیلی قرار دارند که ممکن است منجر به قرارگیری در کلاس‌های تقویتی، تکرار پایه تحصیلی، ترک تحصیل یا اخراج شود.
- اختلال کم توجهی اگر در کودکان به درستی تشخیص و درمان نشود، ۲۰ تا ۳۰ درصد از این کودکان ممکن است با مشکلات قانونی روبرو شوند. (مانند رفتارهای تکانشی و پرخطر، مشکل در کنترل خشم، عدم توانایی در پیروی از قوانین، مشکل در روابط اجتماعی و انزوا)
- کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی (ADHD) نباید فقط با دارو درمان شوند. یک برنامه مدیریت مؤثر باید شامل تکنیک‌هایی برای بهبود رفتار و مهارت‌های یادگیری آنها باشد.
- طبق یک نظرسنجی، سوابق رانندگی افراد مبتلا به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی (ADHD) نشان داد که آنها جریمه‌های رانندگی با سرعت بالا را بیشتر دریافت کرده‌اند و چهار برابر بیشتر در تصادفاتی که منجر به آسیب‌دیدگی افراد شده است، دخیل بوده‌اند. با این حال، هنگامی که دانش رانندگی آنها با یک گروه کنترل مقایسه شد، هیچ تفاوتی مشاهده نشد.
- طلاق در خانواده‌هایی که کودک مبتلا به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی (ADHD) دارد، دو برابر شایع‌تر است.
- اکثر کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش‌فعالی (ADHD) در صورتی که سریعا اختلال آنها تشخیص، درمان و مدیریت شود، می‌توانند یاد بگیرند که از تفاوت‌های خود به نفع خود استفاده کنند. آنها می‌توانند دستاوردهای خلاقانه‌ای داشته باشند و افتخار خانواده و جامعه خود باشند.
آیا به دنبال تسریع روند درمان بیش فعالی کودکان و یادگیری طرز رفتار با بچه های بیش فعال هستید؟ پیشنهاد ما به شما، مشاهده دوره از چالش تا آرامش: پکیج تربیت فرزند بیش فعال، است. پکیج درمانی بیش فعالی در واقع، براساس متد دکتر سلین طراحی شده است. دکتر سلین از موفق‌ترین محققان و درمانگران بیش فعالی در آمریکا و جهان به شمار می‌رود و مولف کتاب‌های مرجع در این زمینه است. پس به شما کمک می‌کند تا مطابق استانداردهای تایید شده توسط مشهورترین روانشناسان دنیا با فرزند خود رفتار کنید. به شما پیشنهاد می‌کنیم که صفحه درمان بیش فعالی کودکان با چند ترفند ساده را از دست ندهید.
