آیا اوتیسم و ADHD یکی هستند؟ آیا کودک می‌تواند هر دو را داشته باشد؟ والدین چگونه می‌توانند تفاوت این دو اختلال را تشخیص دهند؟ چگونه آنها بهم شبیه هستند و چگونه می‌توان تفاوت بیش فعالی و اوتیسم را تشخیص داد؟ به راحتی می‌توان فهمید که چرا اوتیسم و ADHD (اختلال کمبود توجه) ممکن است اشتباه گرفته شوند. یک همپوشانی واقعی بین علائم هر دو بیماری وجود دارد. علائمی مانند بیش فعالی، بی توجهی و چالش در تعامل اجتماعی می‌توانند برای هر دو مشترک باشند. یک کودک مبتلا به اوتیسم یا ADHD ممکن است تکانشی باشد یا حتی گاهی برای او سخت باشد که در بازی با کودکان شرکت و یا اینکه به نوبت بازی کند. در این مقاله قرار است درباره این موضوع صحبت کنیم که چگونه اوتیسم و ADHD از نظر علائم، علل، تشخیص و درمان با یکدیگر مشابه و در عین حال متفاوت هستند. پس با ما باشید.
اوتیسم و اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شرایط رایجی هستند که بر رفتار، رشد عاطفی، دامنه توجه و مهارت‌های اجتماعی فرد تأثیر می‌گذارند، اما این دو شرایطی بسیار متفاوت هستند. تشخیص اوتیسم و ADHD در میان کودکان شایع‌تر است، اما در بزرگسالان نیز ممکن است هر دو آنها تشخیص داده شود. تشخیص اوتیسم معمولا از طریق آزمایش طیف اوتیسم صورت می‌گیرد و ADHD را می‌توان از طریق یک فرآیند غربالگری تخصصی ADHD تشخیص داد.
قبل از پرداختن به بحث اصلی مقاله یعنی همان تفاوت بیش فعالی و اوتیسم، ابتدا تعریفی مختصر و دقیق از هر کدام از این اختالات و علائم و نشانه‌های آنها داشته باشیم.
بیش فعالی یا ADHD
اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) از اختلالات عصبی رشدی شایعی است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تا سال 1987، ADHD به طور رسمی به عنوان ADD، اختلال کمبود توجه شناخته می‌شد. تا زمانی که جزء بیش فعالی از نظر پزشکی به عنوان موجود در همان طیف شناخته شد.
علائم کلیدی ADHD شامل مشکلات تمرکز، حفظ توجه، بیش فعالی، بی توجهی و کنترل تکانه است. سه زیر نوع ADHD وجود دارد:
- نوع بی توجهی
- نوع بیش فعال یا تکانشی
- نوع ترکیبی
فرآیند تشخیص ADHD معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که کودک حدوداً دو سال دارد، با این حال بسیاری از بزرگسالان بعداً در طول زندگی متوجه می‌شوند که در تمام مدت این اختلال را داشته‌اند و از علائم ADHD آگاه نیستند.
اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم (ASD) که به عنوان اوتیسم نیز شناخته میشود، یکی از اختلالات رشدی‌ای است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران و محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به اوتیسم جهان را متفاوت از افراد دیگر می‌بینند، آنها متفاوت فکر می‌کنند، احساس می‌کنند و حتی متفاوت تجربه می‌کنند.
اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر است که داری یک طیف است زیرا همه افراد مبتلا به اوتیسم تجربیات یکسانی ندارند. آنها ویژگی‌ها و علائم مختلف را در سطوح مختلف نشان می‌دهند. سندرم آسپرگر نیز در طیف اوتیسم قرار دارد.
افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند در تفکر منطقی یا بصری مهارت داشته باشند، به جزئیات توجه کنند، در کار با تکنولوژی مهارت داشته باشند و یا اینکه حتی حافظه بی‌عیب و نقصی از حقایق و موضوعات مورد علاقه خود داشته باشند. چرا که موضوعات مورد علاقه می‌تواند نقاط تمرکز قوی‌ای برای افراد مبتلا به اوتیسم باشند.
| بیش فعالی | بیش فعالی | اوتیسم |
|---|---|---|
| تعریف دقیق | یک وضعیت عصبی رشدی است که توجه، تمرکز، ثابت نشستن و مهار تکانشگری را برای فرد مشکل میکند | طیف وسیعی از اختلالات رشدی است که باعث ایجاد چالش‌هایی در مهارت‌های اجتماعی، ارتباطات و تفکر میشود. رفتارهای تکراری نیز بخشی از اختلالات طیف اوتیسم هستند |
| علائم | * فراموشکار به نظر میرسد به راحتی حواسش پرت میشود یا خیال پرداز است. * به نظر میرسد به صحبتهای دیگران گوش نمیدهد و یا در پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل دارد. * به دلیل سرخوردگی‌های ناشی از عدم کنترل تکانه‌ها مستعد کج خلقی و فروپاشی است. * مشکل در نظم تکمیل وظایف محوله دارد. * در تکمیل وظایف مشکل دارد مگر اینکه فعالیت برایش لذت بخش باشد. * در طول فعالیت‌های ساکن مانند زمان صرف غذا یا تکالیف مدرسه برای ثابت نشستن مشکل دارد. * در مهارت اجتماعی با چالش‌هایی مواجه است * در صبر کردن و رعایت نوبت مشکل دارد. دیگران مشکل دارد. *دائما در حال حرکت است، بی قراری میکند. باید همه چیز را در دست بگیرد و به وسایل ور برود. *صحبت دیگران را قطع میکند و ممکن است در نشانه‌های غیرکلامی، ضعیف عمل کند *بدون فکر عمل میکند و معمولا به عواقب حرف‌ها و اعمال خود توجه نمی‌کند * ممکن است به ورودی‌های حسی مانند لحن صدا، بو، مزه، ظاهر و یا لمس اشیا، واکنش بیش از حد نشان دهد *بازی‌های خشن را دوست دارد و ریسک فیزیکی زیادی میکند | * از تماس چشمی و یا تماس فیزیکی اجتناب میکند. * صحبت با تأخیر دارد یا اصلا صحبت نمی کند. * عبارت را بارها و بارها تکرار میکند. * به دلیل ضعف در پردازش حسی, اضطراب, ناامیدی یا مشکلات ارتباطی مستعد فروپاشی است. * در تغییر در روتین زندگی خود با چالش مواجه میشود. * در ارتباطات اجتماعی ضعیف است. * برای آرام کردن خود از حرکات بیش از حد بدن (مثل حرکت دادن دست یا پا) کمک می‌گیرد. * در درک نکات ایمنی و آگاهی از خطر، مشکل دارد * دائما در حال حرکت است، بی قراری میکند. باید همه چیز را در دست بگیرد و به وسایل ور برود *ممکن است به موضوعاتی علایق وسواس گونه شدیدی داشته باشد و نسبت به آنها نیز پشتکار زیادی به خرح دهد *از نظر درک نشانه‌های کلامی موفق است. اما از نظر درک نشانه‌های غیر کلامی ضعیف است. *در نشان دادن احساسات خود و یا درک احساسات دیگران مشکل دارد. *به شدت نسبت به بو، صدا، مزه و یا لمس اشیا واکنش نشان می‌دهد. به عبارتی در پردازش حسی مشکل دارد |
در زمینه تفاوت بیش فعالی و اوتیسم، باید گفت که سبک ارتباطی کودکان اوتیسم صادقانه و مستقیم است و ممکن است در درک طعنه، کنایه و اشاره‌های ظریف دیگران، دچار ضعف باشند. گاهی اوقات، افراد مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط کلامی با مشکل مواجه شوند، بنابراین کلمات و عبارات را تکرار می‌کنند و پردازش مکالمات برای آنها بیشتر طول می‌کشد.
از آنجا که نور زیاد، صداهای بلند و بوهای مختلف می‌توانند باعث تجربه اضافه بار حسی در افراد اوتیست شوند، پس تحریک بیش از حد می‌تواند ایجاد رنجش کند. اگر این افراد در محیط‌های اجتماعی هم راحت نباشند، همین موضوع می‌تواند روی تعاملات اجتماعی‌شان هم تاثیر بگذارد. اجتناب از ارتباط چشمی، کناره‌گیری از گروه و پاسخ‌دهی متفاوت به سرنخها در میان افراد دارای اوتیسم معمول است.
انجمن اوتیسم آمریکا گزارش می‌دهد که اوتیسم معمولاً قبل از رسیدن کودک به سن 3 سالگی ظاهر میشود و احتمال ابتلا به آن در مردان پنج برابر بیشتر از زنان است.
رابطه بین بیش فعالی و اوتیسم چیست؟
اوتیسم معمولا با ADHD اشتباه گرفته میشود. در حالی که ویژگی‌های این دو اختلال با هم متفاوت است، اما آنها می‌توانند به طور همزمان در یک فرد وجود داشته باشند. بنابراین ممکن است یک کودک نه تنها یک اختلال، بلکه هر دو را داشته باشد.
احتمال اینکه افراد مبتلا به اوتیسم به ADHD نیز مبتلا باشند، بسیار بیشتر از احتمال این است که افراد مبتلا به ADHD، اوتیسم نیز داشته باشند. این موضوع در ابتدای کار می‌تواند تشخیص را پیچیده کند. با این حال، پزشکان می‌توانند استراتژی‌های مداخله زودهنگام را برای کمک به کودک و علائم او در حالی که منتظر تشخیص دقیق‌تر هستند، بدون توجه به اوتیسم یا ADHD اجرا کنند.
برخی از عوامل خطر برای افراد مبتلا به ASD (اوتیسم) یا ADHD وجود دارد، از جمله استعداد ابتلا به سایر اختلالات مانند افسردگی و اضطراب. اینها را می‌توان با درمان حرفه‌ای درمان کرد.
اصلی ترین نکات در تفاوت بیش فعالی و اوتیسم
تفاوت اصلی بین این دو وضعیت این است که اوتیسم به عنوان یک ناتوانی شناخته شده است زیرا یک تاخیر رشد محسوب میشود، در حالی که ADHD یک اختلال عصبی است.
محدوده توجه
افراد مبتلا به اوتیسم قادرند برای مدت طولانی روی یک چیز تمرکز کنند، معمولاً زمانی که آن موضوع مورد علاقه آنها باشد. الگوی ناهموار تفکر آنها حرکت از یک فعالیت به فعالیت دیگر را دشوار میکند. برای آنها ممکن است تمرکز روی کارهایی که به آنها علاقه‌ای ندارند مشکل باشد.
افراد مبتلا به ADHD مدیریت و کنترل تمرکز خود را دشوار می‌دانند. آنها ممکن است برای مدت کوتاهی بیش از حد بر روی یک فعالیت تمرکز کنند، اما عموماً دامنه توجه محدودی دارند، حتی برای چیزهایی که از آنها لذت می‌‍برند. بیشتر، آنها سعی می‌کنند از هر چیزی که باید روی آن تمرکز کنند اجتناب کنند
رفتار
کودکان مبتلا به اوتیسم به چیزهای خاصی مانند غذا، اسباب بازی، فیلم و برنامه‌های تلویزیونی علاقه دارند و اغلب برای مدت طولانی از علایق خود به این چیزها منحرف نمی‌شوند و از علایق خود جدا بمانند. یعنی ممکن است به موضوعات مختلف خود گیر دهند و حالا حالاها نتوانند از آنها جدا شوند. اما ممکن است مدت زمانی که به موضوعی گیر می‌دهند متفاوت باشد. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است عشق و علاقه مادام العمری به دیزنی داشته باشد، اما مثلا فلان غذا را فقط برای شش ماه دوست داشته باشد و دیگر سمتش نرود. یعنی مدت زمان‌های مختلفی وجود دارد که این کودکان اوتیسم به چیزهای مختلف علاقه‌مند باشند.
اما کودکان مبتلا به ADHD رفتارهای مشابه کودکان مبتلا به اوتیسم را نشان نمی‌دهند، زیرا تمایل و علاقه‌ای به تکرار و نظم ندارند. آنها از انجام یک کار تکراری و طولانی مدت بیزارند.
تجربیات احساسی
ضعف و مشکلات مربوط به بیان عاطفی و کنترل هیجانی در افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد، اما در افراد مبتلا به ADHD چندان وجود ندارد. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای بیان احساسات خود تلاش و تقلا کنند.
هنگامی که مهارت‌های زبانی به دلیل علائم ADHD (مثل مشکل در بیان کلمات به دلیل بی توجهی یا بیش فعالی) مختل میشود، ممکن است برخی مشکلات ایجاد شوند. در همین حال، سایر کودکان مبتلا به ADHD می‌توانند بدون وقفه صحبت کنند و مکالمات را در انحصار خود درآورند.
موقعیت های اجتماعی
مهارت‌های اجتماعی بین افراد مبتلا به اوتیسم و ADHD متفاوت است. همانطور که در قسمت‌های بالا نیز ذکر کردیم، افراد مبتلا به اوتیسم در درک نشانه‌های اجتماعی مشکل دارند و ممکن است برای برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شوند.
افراد مبتلا به ADHD می‌توانند فعالیت‌های اوقات فراغت، تفریح و سرگرمی‌های جمعی را به دلیل ناتوانی در ثابت نشستن و تمرکز کردن، مختل کنند.
نتیجه گیری
در این مقاله سعی بر آن داشتیم تا درباره دو اختلال رایج و چالش برانگیر adhd و اوتیسم صحبت کنیم. در طی مقاله به اصلی ترین تفاوت بیش فعالی و اوتیسم اشاره کردیم و همچنین درباره رابطه بین بیش فعالی و اوتیسم صحبت کردیم. در صورتی که به دنبال کسب اطلاعات بیشتر درباره این اختلالات و درمان آنها هستید، با کارشناسان وب سایت adhdyar، در تماس باشید.
آیا به دنبال تسریع روند درمان بیش فعالی کودکان و یادگیری طرز رفتار با بچه های بیش فعال هستید؟ پیشنهاد ما به شما، مشاهده دوره از چالش تا آرامش: پکیج تربیت فرزند بیش فعال، است. پکیج درمانی بیش فعالی در واقع، براساس متد دکتر سلین طراحی شده است. دکتر سلین از موفق‌ترین محققان و درمانگران بیش فعالی در آمریکا و جهان به شمار می‌رود و مولف کتاب‌های مرجع در این زمینه است. پس به شما کمک میکند تا مطابق استانداردهای تایید شده توسط مشهورترین روانشناسان دنیا با فرزند خود رفتار کنید. به شما پیشنهاد می‌کنیم که صفحه درمان بیش فعالی کودکان با چند ترفند ساده را از دست ندهید.
