شما هم تفاوت ADD و ADHD را از هم تشخیص می‌دهید و اصلا می‌دانید که چرا این دو اصطلاح گاهی به جای هم استفاده می‌شوند؟ ADD و Adhd مخفف چیست؟ باید بگوییم که پشت پرده این دو اصطلاح به ظاهر ساده، دنیایی از جنگ‌های آکادمیک و همچنین تحولات علمی پنهان است که قصد داریم در این مطلب درباره آن صحبت کنیم. شما با مطالعه این مقاله متوجه می‌شوید چرا کودکان و نوجوانان در دهه هشتاد میلادی تشخیص ADD می‌گرفتند، در حالی که در سال 2025 همان علائم و نشانه‌ها زیر چتر گسترده‌تر ADHD قرار دارند. ضمن اینکه باید بگوییم تغییرات صورت گرفته فقط به اضافه کردن حرف H به تعریف اختلال ADHD محدود نمی‌شوند. بلکه نتیجه دهه‌ها تلاش و پیشرفت دانش بشر در حیطه شناخت این اختلال است. پس اگر به دنبال این هستید که بدانید ADHD و Add مخفف چیست و تفاوت این دو اختلال را تشخیص دهید، تا پایان مطلب در کنار ما بمانید.
ضمن اینکه در آپدیت اخیر مقاله، مبحث جذاب استیگما در ADHD را اضافه کردیم که آشنایی با انواع استیگما در ADHD برای هر فردی واجب است.
قبل از آنکه به معرفی زیر شاخه‌های اختلال adhd اشاره کنیم، به متداول‌ترین سوالی که همه مخاطبان با آن مواجه می‌شوند، می‌پردازیم. پر ترکرارترین سوال: Adhd مخفف چیست؟ attention deficit hyperactivity disorder
A: مخفف attention یعنی توجه است.
D: مخفف deficit به معنای نقص و کمبود است.
H: مخفف hyperactivity به معنای بیش فعالی است.
D: مخفف disorder به معنای اختلال است.
پس در مجموع در پاسخ به سوال Adhd مخفف چیست، باید گفت که attention deficit hyperactivity disorder یعنی اختلال نقص توجه و بیش فعالی. بدین معنا که ADHD هم کسانی را که از اختلال نقص توجه رنج می‌برند را شامل می‌شوند، هم افرادی که تکانشی و بیش فعال هستند و هم ترکیبی از این اختلالات. در ادامه به معرفی اختلال add و تفاوت add و adhd خواهیم پرداخت.
ADD در واقع به چه چیزی اشاره دارد؟
حال که به سوال Adhd مخفف چیست، پاسخ دادیم، نوبت به پاسخ به سوالات دیگری مثل Add مخفف چیست یا تفاوت add و adhd می‌پردازیم.
تفاوت add و adhd به علائم آنها مربوط می‌شود. ADHD (اختلال نقص توجه و بیش فعالی) دارای سه علامت اصلی است: بی توجهی (مشکل در تمرکز)، بیش فعالی و تکانشگری.
اکثر افراد مبتلا به ADHD در هر سه زمینه دچار مشکل هستند.
اما برخی عمدتاً با توجه یا تمرکز مشکل دارند. اصطلاحات دیگری نیز وجود دارند که اغلب برای اشاره به این نوع ADHD استفاده می‌شود.
ADHD بدون بیش فعالی
ADHD، نوع بی توجهی
همه این اصطلاحات به یک معنا هستند: ADHD زمانی که علامت اصلی آن، بی توجهی است. هنگامی که افراد مبتلا به ADHD عمدتاً با مشکل در توجه دست و پنجه نرم می‌کنند، مشکلات و چالش های آنها معمولا به درستی شناسایی نمی‌شود. آنها ممکن است در دنیای خودشان خجالتی و “رویاپرداز” باشند. اما مشکل تمرکز اغلب بر کودکان و بزرگسالان به طرق مختلفی تأثیر می‌گذارد. مثلا:
آنها نمی‌توانند به درستی کاری را که برنامه‌ریزی کنند، پروژه‌های کاری، تکالیف و یا وظایف محوله را پیگیری نموده و به اتمام برسانند؛ پس بعید نیست شما شاهد یک سری کارهای نیمه کاره در افراد مبتلا به این اختلال باشید.
این افراد در رعایت و پیگیری قوانین و انواع دستور العمل‌ها با مشکل زیادی مواجه می‌شوند.
افراد مبتلا به ADHD از نوع بی توجهی، معمولا در غربال کردن اطلاعات از نظر اهمیت، مشکل دارند. یعنی آنها نمی‌توانند تشخیص دهند چه چیزی مهم است و چه چیزی مهم نیست!
حواسشان خیلی سریع و با کوچک‌ترین محرک پرت می‌شود. آنها در نظر دیگران معمولا شخصی فراموشکار و حواس پرت هستند.
تفاوت add و adhd در چیست؟
پس اگر دیگران به جای ADHD می‌گویند ADD، ممکن است در وهله اول تعجب کنید که منظور آنها چیست یا تفاوت بین ADD و ADHD چیست. احتمالاً متوجه شدید که افراد جامعه ADHD و همچنین فضای اینترنت، حتی در کتاب‌ها، رسانه‌های اجتماعی و متخصصان حوزه سلامت روان همگی از هر دو اصطلاح استفاده می‌کنند.
کدام عبارت صحیح است؟ آیا تفاوتی بین آنها وجود دارد؟ داستان پشت این دو نام نشان دهنده درک علمی رو به رشد از این بیماری رایج و همچنین سوء تفاهم‌های زیادی است که کلیشه‌های منفی را تقویت می‌کنند. یا اینکه اغلب کسانی که مبتلا به ADHD دارای علائم بیش فعالی یا تکانشی نیستند را نادیده می‌گیرند. ADD اصطلاحی است که معمولاً برای توصیف علائم بی توجهی، حواس پرتی و حافظه کاری ضعیف استفاده می‌شود. ADHD اصطلاحی است که برای توصیف علائم اضافی مثل بیش فعالی و تکانشگری به کار می‌رود. هر دو در تشخیص پزشکی اختلال کمبود توجه بیش فعالی گنجانده شده‌اند. اما در ادامه ویژگی‌های متمایز کننده آنها و تاریخچه این دو اختلال را توضیح می‌دهیم.
آیا به دنبال تسریع روند درمان بیش فعالی کودکان و یادگیری طرز رفتار با بچه های بیش فعال هستید؟ پیشنهاد ما به شما، مشاهده دوره از چالش تا آرامش: پکیج تربیت فرزند بیش فعال، است. پکیج درمانی بیش فعالی در واقع، براساس متد دکتر سلین طراحی شده است. دکتر سلین از موفق‌ترین محققان و درمانگران بیش فعالی در آمریکا و جهان به شمار می‌رود و مولف کتاب‌های مرجع در این زمینه است. پس به شما کمک می‌کند تا مطابق استانداردهای تایید شده توسط مشهورترین روانشناسان دنیا با فرزند خود رفتار کنید. به شما پیشنهاد می‌کنیم که صفحه درمان بیش فعالی کودکان با چند ترفند ساده را از دست ندهید.
حال شما را می‌برم به دهه هشتاد میلادی. قبل از سال 1987، مثلاً در سال 1980، یک کودک مبتلا به ADD، چه با بیش فعالی و یا بدون بیش فعالی، تشخیص داده می‌شد. یعنی همه کودکان مبتلا به بیش فعالی و تکانشگری یا مبتلا به نقص توجه یا کمبود توجه، همه آنها مبتلا به ADD تشخیص داده می‌شدند.
اما از اوایل دهه 1990، همه آن کودکان مبتلا به ADHD تشخیص داده شدند و ADHD شامل سه زیر گروه اصلی شد.
از اوایل دهه 90 تا الان، تشخیص یکی از این سه نوع است. کودکانی که فقط علائم بی توجهی داشتند، نوع بی توجه نامیده می‌شدند. کودکانی که فقط بیش فعال و تکانشی بودند، از نوع بیش فعال/تکانشی بودند. کودکانی که هر سه علامت را داشتند، نوع ترکیبی نامیده می‌شدند.
بسیاری از مردم هنوز از اصطلاح قدیمی ADD استفاده می‌کنند، یا از روی عادت یا به دلیل اینکه اصطلاحی آشناتر و راحتر از ADHD است. برخی از افراد از آن برای اشاره به ADHD نوع بی توجهی (بدون بیش فعالی) استفاده می‌کنند. اما هرگز قرار نبود از آن به این صورت استفاده شود، و ادامه استفاده از یک اصطلاح 30 ساله گیج کننده‌تر می‌شود.
پس به زبانی ساده‌تر
ADD (اختلال کمبود توجه) یک اصطلاح محاوره‌ای برای یک نوع خاص از ADHD – نوع (عمدتاً بی توجهی) است که قبلاً اختلال کمبود توجه نامیده می‌شد.
به طور کلی اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی یا روانی است.
از نظر فنی، اختلال کمبود توجه (ADD) دیگر یک تشخیص پزشکی نیست، اما “ADD” اغلب برای اشاره به ADHD نوع عمدتاً بی توجهی و علائم مرتبط با آن استفاده می‌شود. اگر با سه شاخه اصلی ADHD آشنا ندارید، مقاله را تا پایان بخوانید، چرا که در ادامه به معرفی آنها پرداخته‌ایم.
چرا برخی افراد همچنان از "ADD" به جای "ADHD" استفاده می‌کنند؟
علی‌رغم تمام تاریخچه مستندی که در بالا نیز به آن اشاره کردیم، واژه ADD هنوز به طور گسترده‌ای در جامعه ADHD و همچنین در کتاب‌ها، وب سایت‌ها، برخی از کلینیک‌ها و رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌شود.
گاهی اوقات افراد از هر دو عبارت با خط فاصله یا اسلاید بین ADD/ADHD استفاده می‌کنند تا مشخص شود که در مورد یک وضعیت صحبت می‌کنند.
کارشناسان معتقدند که چند دلیل عمده وجود دارد که این نام همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از افراد از ADD برای اشاره به ADHD با علامت عمدتاً بی توجهی، یعنیADHD بدون “H” استفاده می‌کنند.
با این حال، برخی دیگر ADD را ترجیح می‌دهند زیرا معتقدند این کار از انتظارات و قضاوت‌هایی که اغلب با شنیدن اصطلاح “بیش فعال” ظاهر می‌شوند،جلوگیری خواهد کرد. برخی از مردم نسبت به اصطلاح ADHD که به یک فرد مشکل‌ساز اشاره می‌کند، احساس انگ می‌کنند و می‌خواهند از این ارتباط اجتناب کنند.
و برخی از افراد همچنان از روی عادت یا به دلیل بی اطلاعی از به روزرسانی اصطلاحات، از ADD استفاده می‌کنند. پس بیایید اطلاعات خود را به روز کنیم و اصطلاح ADD را کنار بگذازیم و از این به بعد از اصطلاح ADHD استفاده کنیم!
انواع اختلالات ADHD کدام‌اند؟
امروزه، تشخیص رسمی ADHD شامل توصیف مختصری از الگوی رفتاری افراد است. طبق CDC، ممکن است ADHD با تظاهرات عمدتاً بی توجهی، ADHD با علائم عمدتاً بیش فعال- تکانشی یا ADHD با علائم ترکیبی که شامل برخی رفتارهای بی توجهی، بیش فعالی و/یا تکانشی است، ظاهر شود.
اگر به دنبال کسب اطلاعات بیشتری درباره مشکلات مربوط به توجه هستید، مقاله اختلال نقص توجه را می‌توانید بخوانید.
استیگما در ADHD چیست؟
استیگما یا همان انگ زدن، معمولا به سه روش انجام می‌شود. استیگما عمومی که به آن public stigma گفته می‌شود، یک سری افکار و کلیشه‌های منفی‌ای درباره گروهی خاص هستند که عموم مردم آن را پذیرفته‌اند. مثلا عموم مردم نسبت به افرادی که به ای دی اچ دی مبتلا هستند، یک سری انگ اجتماعی منفی می‌زنند.
خوداستیگما یا self-stigma نیز از نامش مشخص است. در این نوع، فرد به خودش برچسب‌های منفی‌ای زده و در واقع در حال آسیب به عزت نفس خویش است. پس به فرایند درونی‌سازی برچسب، خوداستیگما گفته می‌شود. نوع سوم نیز استیگمای ارتباطی هست که معادل انگلیسی آن courtesy stigma می‌باشد. این نوع استیگما بیشتر برای افرادی است که با مثلا فرد مبتلا به ای دی اچ دی ارتباط دارند. مثلا برخی والدین که به فرزندشان داروی بیش فعالی می‌دهند، در نظر عموم مردم به عنوان والدین بدی شناخته می‌شوند.
استیگما در ADHD چه آثار مخربی دارد؟
استیگما یا همان انگ اجتماعی از نظر گافمن در واقع یک صفت یا برچسب‌زنی ننگ‌آور محسوب می‌شود که فرد مورد نظر را از جامعه عادی جدا می‌سازد. به زبانی ساده‌تر به یک سری باورهای باورهای اشتباه و مخرب، احساسات و سیاست‌ها و رفتارهای تبعیض‌آمیز استیگما می‌گویند.
حالا به این سوال پاسخ می‌دهیم که استیگما چه پیامدهای مخربی به دنبال دارد؟
- اول اینکه باید بگوییم که استیگما در ADHD منجر به تاخیر در اقدام به تشخیص و درمان خواهد شد. چرا که فرد از ترس برچسب خوردن، از مراجعه به پزشک و شروع درمان هراس دارد.
- فرد از ترس اینکه با شروع درمان دچار وابستگی به دارو و یا از دست دادن خودکنترلی شود، درمان را نصفه نیمه رها می‌کند.
- ذات استیگما نیز به تنهایی اغلب منجر به افسردگی، ناکامی، اعتماد به نفس پایین و حتی کاهش کیفیت زندگی فرد خواخد شد.
چطور از استیگما در ADHD جلوگیری کنیم؟ برای اینکه استیگما را در حوزه سلامت روان، مخصوصا حوزه ای دی اچ دی کاهش دهیم متخصصان پیشنهاد می‌دهند که:
- فرد مبتلا به اختلال و یا خانواده وی، به گفت‌وگوی باز رو بیاورند. یعنی به عنوان فرد مبتلا یا عضوی از خانواده وی، بیایید سکوت را بشکنیم و درباره مشکلات و تجربیاتمان بیشتر صحبت کنیم.
- پزشکان و روانشناسان باید خود را برای حمایت حرفه‌ای افراد مبتلا به ADHD آماده کنند. یعنی آموزش‌های لازم را برای برخورد بدون قضاوت با مبتلایان به این اختلال کسب نمایند.
- اطلاع‌رسانی صحیح درباره ای دی اچ دی در مدارس، خانواده‌ها و سوشال مدیا انجام شود.
- در سوشال مدیا و دیگر رسانه‌های جمعی، ای دی اچ دی را به عنوان یک تفاوت نورودایورسیتی معرفی کنند.
نتیجه‌گیری
در این مطلب درباره اصلی‌ترین تفاوت add و adhd صحبت کردیم. ضمن پاسخ به سوالاتی مثل ADD و Adhd مخفف چیست، توضیح دادیم که استفاده از اصطلاح ADD کاملا منسوخ شده است و امروزه تمام اختلالات بی‌توجهی، تکانشی و بیشفعالی، زیر پرچم ADHD قرار دارند. در پایان نیز انواع استیگما در ADHD را معرفی کردیم، از خطرات آنها صحبت نموده و توضیح دادیم که چطور از استیگما در ADHD جلوگیری کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره درمان بیش فعالی کودکان و تهیه پکیج آموزشی آن، با شماره 09335997557 تماس حاصل نمایید.
