شناخت و آگاهی از خصوصیات افراد adhd اهمیت بسیاری دارد، زیرا این شناخت به ایجاد محیط‌های آموزشی و اجتماعی حمایتی کمک می‌کند. آگاهی از رفتارها و نیازهای ویژه این افراد به معلمان، والدین، همکاران، شریک زندگی، اعضای خانواده و متخصصان اجازه می‌دهد تا روش‌های مؤثرتری برای مدیریت و ارتباط با این افراد را به کار بگیرند. همچنین، این شناخت به پیشگیری از ایجاد سوء‌تفاهم و ایجاد ارتباط بهتر با افراد مبتلا به ADHD کمک می‌کند. با درک بهتر از چالش‌هایی که این افراد با آن مواجه هستند، می‌توانیم فضایی فراهم کنیم که در آن توانایی‌های منحصر به فردشان به درستی شکوفا شود و آنها بتوانند به طور مؤثرتری در جامعه مشارکت کنند. این امر نه تنها به بهبود کیفیت زندگی خود فرد کمک می‌کند، بلکه به رشد و ارتقاء جامعه نیز یاری می‌رساند.
اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) با الگوی مداوم بی توجهی و یا بیش فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود که عملکرد حداقل در دو حوزه زندگی مانند خانه، مدرسه یا محل کار را دشوار می‌کند.
بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است انواع علائم زیر را تجربه کنند:
بی توجهی: مشکل در توجه، ماندن در کار یا نظم و سازماندهی
بیش فعالی: فعالیت بیش از حد یا بی قراری، حتی در زمان‌های نامناسب و مشکل در انجام فعالیت‌هایی که نیاز به سکوت و سکون دارد.
تکانشگری: صحبت یا رفتار بدون فکر
یک فرد ممکن است به یکی از سه نوع ADHD مبتلا باشد. بی توجهی، بیش فعال- تکانشی، یا نوع ترکیبی.
بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب سابقه عملکرد تحصیلی ضعیف، مشکلات کاری یا روابط تیره‌ای دارند. این افراد ممکن است سازماندهی (نظم و ترتبیب)، پایبندی به یک شغل، قرار ملاقات‌ها، انجام وظایف روزانه یا تکمیل پروژه‌های بزرگ را دشوار بدانند. آنها ممکن است بی قرار باشند، سعی کنند چندین کار را همزمان انجام دهند یا رفتارهای پرخطر یا تکانشی انجام دهند.
ADHD یک اختلال رشدی در نظر گرفته می‌شود زیرا علائم باید از دوران کودکی شروع شود. اما بسیاری از بزرگسالان نیز به ADHD مبتلا هستند.
برخی از خصوصیات adhd که زندگی روزمره را مختل می کند
خصوصیات افراد adhd ممکن است در برخی از جنبه‌های زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد کند. برخی از خصوصیات adhd که زندگی بزرگسالان را مختل می‌کند عبارت‌اند از:
- بزرگسالان مبتلا به بیش ای دی اچ دی ممکن است در توجه کردن و حفظ تمرکز مشکل داشته باشند.
- آنها با مشکلاتی مثل بی نظمی، ناتوانی در سازماندهی و تعلل رو به رو هستند.
- مدیریت زمان، برنامه ریزی یا سازماندهی این افراد ضعیف است.
- آنها در به خاطر سپردن کارهای روزانه مشکل دارند.
- این افراد ممکن است به صورت مکرر وسایل خود را گم کنند و در برخی مواقع فراموش کار هستند.
- مکررا حرف دیگران را قطع می‌کنند یا پرحرف هستند.
- در تمرکز روی یک کار بزرگ یا انجام چند کار مشکل دارند.
- در پیروی از دستورالعمل‌ها یا تکمیل پروژه‌های بزرگ مشکل دارند.
- مشکل در نشستن طولانی مدت دارند. اغلب در حرکت یا بی قراری هستند.
- احساس بی قراری و نیاز به فعالیت یا تحریک مداوم دارند.
- کوتاه مدت نگر هستند و منافع فوری را به منافع بزرگ آینده ترجیج می‌دهند.
بسیاری از افراد برخی از این رفتارها را در برخی مواقع نشان می‌دهند. با این حال، برای بزرگسالان مبتلا به ADHD، آنها شدیدتر، مکرر و مداوم هستند، در زندگی روزمره تداخل دارند، در موقعیت‌های متعدد رخ می‌دهند و حداقل 6 ماه طول می‌کشند.
ADHD اغلب با سایر اختلالات روانی همراه است و می‌تواند درمان آنها را دشوارتر کند. مشکلات خواب به ویژه شایع است و تا 70٪ از بزرگسالان مبتلا به ADHD را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
علائم برای بسیاری از افراد مبتلا به ADHD تا بزرگسالی ادامه دارد، اما ممکن است با افزایش سن تغییر کند. به عنوان مثال، علائم بی توجهی اغلب با بالا رفتن سن افراد ادامه می‌یابد، در حالی که احتمال کاهش علائمی مثل بیش فعالی و تکانشگری بیشتر است. پس خصوصیات افراد adhd در بزرگسالی بیشتر بی توجهی و عدم تمرکز است.
پکیج طلایی تربیت فرزند بیش فعال
چالش تا آرامش: پکیج طلایی تربیت فرزند بیش فعال، آموزش والدین برای تربیت صحیح و نحوه صحیح رفتار با کودکان بیش فعال
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره کنار آمدن با خصوصیات افراد adhd و درمان بیش فعالی کودکان و تهیه پکیج تربیت کودکان بیش فعال روی تصویر بالا بزنید و یا با مشاوران ما در تماس باشید.
تفاوت اصلی تشخیص ADHD در بزرگسالان و کودکان
ADHD را می‌توان در دوران کودکی یا بزرگسالی تشخیص داد. با این حال، بزرگسالان باید خیلی زودتر از سن 12 سالگی علائم را نشان داده باشند.
تفاوت اصلی بین تشخیص ADHD در کودکان و بزرگسالان تعداد علائم است. بزرگسالان یا نوجوانان بالای 16 سال باید پنج (به جای شش) علامت بی توجهی یا بیش فعالی و تکانشگری را نشان دهند.
چطور یک درمانگر تشخیص دهد که آیا در کودکی علائم ADHD را داشتید؟
تشخیص ADHD در بزرگسالی به دلیل نیاز به کسب اطلاع از علائمی است که فرد قبل از 12 سالگی داشته است. پس تشخیص در بزرگسالای پیچیده است.
یک پزشک یا یک متخصص سلامت روان ممکن است برای تشخیص بیش فعالی در شما، با افرادی که شما را به خوبی می‌شناسند، مانند شریک زندگی، اعضای خانواده و دوستان شما صحبت کند تا در مورد رفتار شما در موقعیت‌های مختلف و یا رفتارهای شما در دوران کودکی اطلاعات بیشتری کسب کند. آنها ممکن است به گزارش‌های مدرسه یا سایر سوابق دوران کودکی شما نیز توجه کنند. بنابراین شناخت خصوصیات افراد adhd در بزرگسالی کمی سخت خواهد بود.
پزشک یا روانشناس نیز با شما در زمینه خصوصیات افراد adhd صحبت می‌کند و ممکن است از شما بخواهد کارهای زیر را انجام دهید:
- مصاحبه‌های بالینی، مقیاس‌های رتبه بندی رفتار، یا چک لیست علائم را کامل کنید تا مشخص شود آیا معیارهای تشخیص ADHD را دارید یا خیر.
- تست‌های روان‌شناختی را انجام دهید که به فرآیندهای شناختی مانند حافظه، برنامه‌ریزی، تصمیم‌گیری، استدلال و تفکر می‌پردازد تا نقاط قوت و چالش‌ها و ناتوانی‌های یادگیری احتمالی را در شما شناسایی کنند.
- برای رد تشخیص‌های جایگزین و ایجاد یک برنامه درمانی کلی، باید وضعیت خلق و خو و شرایط پزشکی فعلی و گذشته خود را گزارش دهید.
نتیجه گیری
در این مقاله سعی شد تا درباره اصلی‌ترین خصوصیات افراد adhd صحبت کنیم. همچنین به اصلی‌ترین تفاوت‌های خصوصیات adhd در کودکان و بزرگسالان پرداختیم و توضیح دادیم تفاوت در تشخیص بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان در چیست؟ برای کسب اطلاعات بیشتر درباره پکیج درمان بیش فعالی کودکان، با کارشناسان ای دی اچ دی یار در تماس باشید.
