اختلال کمبود توجه/بیش‌فعالی (ADHD) معمولاً به‌عنوان یک اختلال کودکان شناخته می‌شود. اما اکنون بسیاری از بزرگسالان مشکوک‌اند که مشکلاتشان در توجه، بی‌قراری و مشکلات تمرکز در بزرگسالان ممکن است در واقع ADHD تشخیص‌داده‌نشده باشد. این موضوع تا حد زیادی به دلیل ویدئوهای شبکه‌های اجتماعی است که میلیون‌ها بار مشاهده می‌شوند.
یک نظرسنجی ملی جدید از ۱۰۰۰ بزرگسال آمریکایی که توسط مرکز پزشکی و کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو انجام شده، نشان داده است که ۲۵ درصد از بزرگسالان مشکوک‌اند که ممکن است ADHD تشخیص‌داده‌نشده داشته باشند. اما آنچه باعث نگرانی متخصصان سلامت روان شده این است که تنها ۱۳ درصد از پاسخ‌دهندگان این نظرسنجی، تردید خود را با پزشکشان در میان گذاشته‌اند.
این موضوع باعث نگرانی در مورد عواقب خودتشخیصی و درمان اشتباه شده است.
دکتر جاستین بارتریان، روان‌شناس و استادیار بالینی در بخش روانپزشکی و بهداشت رفتاری دانشگاه ایالتی اوهایو، معتقد است: “اضطراب، افسردگی و ADHD می‌توانند به یکدیگر شبیه باشند، اما درمان نادرست می‌تواند وضعیت را بدتر کند و به‌جای کمک به بهبود عملکرد فرد حال او را بدتر کند.”
بر اساس برآوردها، ۴.۴ درصد از افراد بین ۱۸ تا ۴۴ سال دارای ADHD هستند؛ اما اختلال بیش فعالی و نقص توجه در بزرگسالان در بسیاری از این افراد تا زمانی که بزرگ‌تر نشوند تشخیص داده نمی‌شوند.
دکتر بارترین معتقد است: “ما امروز اطلاعات زیادی در مورد تأثیر ADHD روی بزرگسالان داریم. بسیاری از بزرگسالان زمانی متوجه ADHD خود می‌شوند که همین اختلال در فرزندشان تشخیص داده می‌شود و این به‌خاطر ماهیت ژنتیکی این اختلال است.”
این نظرسنجی نشان داده که جوانان بیشتر از نسل‌های قدیمی‌تر به داشتن ADHD تشخیص‌داده‌نشده باور دارند و همچنین بیشتر احتمال دارد در این زمینه اقدام کنند.
دکتر بارترین هشدار میدهد که تشخیص این اختلال فقط و فقط باید توسط یک متخصص سلامت روان انجام شود.
او میگوید: “اگر بر اساس اطلاعات ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی به این نتیجه رسیدهاید که ممکن است معیارهای اختلال بیش فعالی و مشکل کمبود توجه در بزرگسالان را داشته باشید، توصیه می‌کنم از یک روان‌شناس یا روانپزشک برای مشاوره و ارزیابی کمک بگیرید.”
ADHDبزرگسالان چیست؟ بزرگسالانی که با ADHD دست‌وپنجه نرم می‌کنند، با مشکلات توجه، بیش‌فعالی و تکانش مواجه می‌شوند که به حدی شدید هستند که باعث چالش‌های مداوم در مدرسه، کار و خانه می‌شوند. این علائم مزمن و مخل زندگی هستند و می‌توان رد آنها را در کودکی جستجو کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره بیش فعالی و مشکل کمبود توجه در بزرگسالان، می‌توانید به بخش مقالات وب سایت ما مراجعه نمایید.
میتوانیم بزرگسالان مبتلا به ADHD را در دو گروه عمده تقسیم‌بندی کنیم:
- بزرگسالانی که اختلالشان در کودکی تشخیص داده شده اما علائمشان در بزرگسالی هم ادامه دارد.
- بزرگسالانی که اختلالشان برای اولین بار در بزرگسالی تشخیص داده می‌شود، هرچند از کودکی علائمی داشته‌اند که نادیده گرفته شده یا اشتباه تشخیص داده شده‌اند.
علائم بیش‌فعالی معمولاً در بزرگسالان کمتر از کودکان وجود دارد. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD با مشکلات حافظه و تمرکز دست‌وپنجه نرم می‌کنند. علائم ADHD معمولاً با استرس، مشکلات یا افزایش نیازهای زندگی تشدید می‌شوند.
سه نوع ADHD وجود دارد که عبارت‌اند از:
- نقص توجه: ناتوانی در توجه و تمرکز و بروز حواس‌پرتی. این نوع همچنین به‌عنوان اختلال کمبود توجه یا ADD شناخته می‌شود.
- بیش‌فعالی و تکانشگری.
- ترکیبی: این نوع شامل همه موارد بالا یعنی بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری است.
تشخیص ADHD یا همان بیش فعالی و مشکل کمبود توجه در بزرگسالان می‌تواند دشوار باشد، زیرا برخی از علائم مشابه سایر اختلالات سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب هستند.
دکتر بارترین معتقد است: “علائم ADHD می‌توانند در افراد مختلف متفاوت به نظر برسند. برخی افراد ممکن است نتوانند در کلاس درس تمرکز کنند یا در نظم و ترتیب مشکل داشته باشند، درحالی‌که دیگران ممکن است بیشتر با مشکلات اجتماعی، تکانشگری و دشواری در دنبال کردن مکالمات دست‌وپنجه نرم کنند.”
نتیجه: اگرچه بیش‌فعالی در تصور عموم یک اختلال کودکان محسوب می‌شود و به درمان بیش فعالی کودکان نیز توجه ویژه‌ای شده است؛ اما بخشی از جامعه بزرگسالی نیز با این اختلال درگیرند. اخیراً و با ظهور شبکه‌های اجتماعی حساسیت و آگاهی در مورد این اختلال بیشتر شده است. در نتیجه هر روزه تعداد بیشتری از بزرگسالان کنجکاو می‌شوند ابتلای خود به این اختلال را بررسی کنند. متخصصان به همه توصیه می‌کنند از خودتشخیصی و خوددرمانی پرهیز و پیش از هر اقدام ابتدا به متخصصین این رشته مراجعه کنند.
