مقالات

آیا بیش فعالی درمان دارد، پاسخ به ابهامات موجود در زمینه درمان ADHD

آیا بیش فعالی درمان دارد؟

آیا بیشفعالی درمان دارد؟ سوالی که سحر (از مخاطبان وب‌سایت ADHDYAR) از ما پرسیده و می‌خواهیم مقاله امروز را به آن اختصاص دهیم. مسعود پسر 10 ساله‌ سحر ADHD دارد. این پسربچه اصلا برای یک دقیقه هم نمی‌تواند روی صندلی آرام و بی حرکت بنشیند. همیشه درحال بدوبدو و شیطنت هست و به قول معروف از دیوار راست بالا می‌رود! اطرافیان با مشاهده تحرک و بی‌قراری‌های شدید او دچار استرس و تشویش می‌شوند، به طوری که ترجیح می‌دهند با خانواده سحر رفت و آمد نکنند. معلم مسعود هم دائم از تکالیف نصفه و نیمه، دفترهای خطخطی و پاره و حواسپرتی‌هایش شاکیست. سحر می‌گوید که برای درمان فرزندش به هر دری زده، اما هیچ کدام نتیجه دائمی‌ای نداشتند. سحر همیشه از خود می‌پرسد که آیا adhd درمان می شود؟ با بالا رفتن سن از بین می‌رود و یا یک اختلال مادام‌العمر است و ممکن است حتی بدتر شود؟

ADHD وضعیتی است که بر توانایی مغز برای کنترل توجه و تکانه‌ها تأثیر می‌گذارد. این اختلال با مشکلات تمرکز، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود. افراد مبتلا به ADHD اغلب در توجه یا تمرکز روی وظایف مشکل دارند. ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، نتوانند برای مدت طولانی بی حرکت بنشینند و برخی از آنها تکانشی هستند. این علائم معمولا در مدرسه، کار و روابط شخصی تداخل ایجاد می‌کنند.

اعتقاد بر این است که ADHD توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود. تشخیص آن اغلب در دوران کودکی صورت می‌گیرد، اما گاهی حتی در بزرگسالان نیز تشخیص داده می‌شود.

آیا بیش فعالی درمان دارد، پاسخ به ابهامات موجود در زمینه درمان ADHD

در حالی که هیچ درمان مطلقی برای ADHD وجود ندارد، بسیاری از افراد می‌توانند علائم خود را در دراز مدت با حمایت مناسب مدیریت کنند. یعنی اگرچه ADHD به عنوان یک بیماری مزمن بدون درمان قطعی شناخته می‌شود، بسیاری از افراد می‌توانند علائم ADHD خود را با درمان مناسب مدیریت کنند و در بسیاری از موارد حتی ممکن است متوجه اثرات آن نشوند.

آیا می‌توانید ADHD را درمان کنید؟

در پاسخ به سوال آیا adhd درمان می شود باید گفت که گزینه‌های درمانی زیادی برای کمک به مدیریت علائم خود در دسترس دارید.

پزشکان ADHD را یک اختلال عصبی رشدی می‌نامند، به این معنی که بر رفتار، حافظه، مهارت‌های حرکتی یا توانایی یادگیری فرد تأثیر می‌گذارد. انواع دیگر اختلالات عصبی رشدی شامل نارساخوانی و اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌شود.

علائم ADHD ممکن است با بالا رفتن سن فرد خفیف‌تر شود، اما این اختلال از بین نمی‌رود. با این حال، بسیاری از بزرگسالانی که برای ADHD تحت درمان قرار گرفته‌اند، بدون علائم زندگی می‌کنند و بهترین عملکرد خود را در تمامی جنبه‌های زندگی دارند.

مهم است که ADHD را به عنوان یک اختلال مداوم که در آن می‌توانید علائم را مدیریت کنید بشناسید، نه به عنوان یک بیماری برای درمان.

آیا به دنبال تسریع روند درمان بیش فعالی کودکان و یادگیری طرز رفتار با بچه های بیش فعال هستید؟ پیشنهاد ما به شما، مشاهده دوره از چالش تا آرامش: پکیج تربیت فرزند بیش فعال، است. پکیج درمانی بیش فعالی در واقع، براساس متد دکتر سلین طراحی شده است. دکتر سلین از موفق‌ترین محققان و درمانگران بیش فعالی در آمریکا و جهان به شمار می‌رود و مولف کتاب‌های مرجع در این زمینه است. پس به شما کمک می‌کند تا مطابق استانداردهای تایید شده توسط مشهورترین روانشناسان دنیا با فرزند خود رفتار کنید. به شما پیشنهاد می‌کنیم که صفحه درمان بیش فعالی کودکان با چند ترفند ساده را از دست ندهید.

آیا ADHD به خودی خود از بین می رود؟

اکثر متخصصان معتقدند که هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد. این اختلال مزمن است، به این معنی که مدت زیادی طول می‌کشد و علائم آن وجود دارد، معمولاً تا بزرگسالی. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال ADHD یاد می‌گیرند که علائم خود را با درمان و با ایجاد مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم مدیریت کنند. برخی حتی متوجه می‌شوند که علائم آنها با افزایش سن کاهش می‌یابد.

آیا ADHD با افزایش سن بهتر می‌شود؟

تحقیقات صورت گرفته از منابع معتبر نشان می‌دهند که از هر 5 کودک مبتلا به ADHD نفر همچنان علائم را تا سال‌های نوجوانی خود تجربه می‌کنند. بنابراین تا زمانی که بلوغ به پایان برسد، علائم ADHD ممکن است به طور کامل ناپدید شوند.

در بزرگسالی، علائم ADHD معمولاً حدود 50٪ کاهش می‌یابد، به ویژه برای افرادی که در شروع، درمان استاندارد را دریافت کرده‌اند. حدود 25 درصد از افراد مبتلا به ADHD در بزرگسالی به هیچ درمانی نیاز ندارند.

همانطور که می‌بینید، علائم ADHD بسیار قابل کنترل هستند. با این حال، محققان می‌خواهند بدانند چرا و چند نفر در بزرگسالی علائم را تجربه نمی‌کنند.

آیا adhd درمان می شود؟

برخی از کارشناسان بر این باورند که داروهای محرک (که خط اول درمان ADHD در نظر گرفته می‌شوند) ممکن است به بهبود رشد لوب پیشانی مغز در طول زمان کمک کنند.

مانند بسیاری از اختلالات یا اختلالات، افراد یاد می‌گیرند که خود را تطبیق دهند. بسیاری از مبتلایان به ADHD با افزایش سن در این مورد بهتر می‌شوند و یاد می‌گیرند چگونه علائم خود را مدیریت کنند. مانند هر کاری که انجام می‌دهید، یافتن آنچه برای شما مفید است زمان می‌برد.

آیا adhd درمان می شود و علائم آن به مرور زمان از بین می‌روند؟

هر فرد مبتلا به ADHD علائم منحصر به فردی با شدت‌های متفاوت تجربه می‌کند.

ADHD، نوع بی توجهی: با بی توجهی و حواس پرتی بدون بیش فعالی مشخص می‌شود. این نوع فرعی در حدود 18.3٪ از افراد مبتلا به ADHD وجود دارد. در زنان و دختران شایع‌تر است.
ADHD، نوع بیش فعال/ تکانشی: با بی‌قراری، تکانشگری، صحبت بیش از حد و غیره مشخص می‌شود. این زیرگروه در حدود 8.3 درصد از افراد مبتلا به ADHD رخ می‌دهد.
ADHD، نوع ترکیبی: رایج‌ترین نوع ADHD. علائم دو نوع فوق هر دو وجود دارد. حدود 70 درصد از افراد مبتلا به ADHD این زیرگروه را دارند.
با افزایش سن فرد مبتلا به ADHD، این علائم ممکن است تغییر کند یا تکامل یابند. پس با افزایش سن:

علائم ADHD بزرگسالان مشابه علائمی است که در دوران کودکی مشاهده می‌شود. علائم ADHD بزرگسالان هنوز ممکن است حول الگوی بی توجهی، بیش فعالی یا تکانشگری باشد.

با این حال، این علائم ممکن است در بزرگسالان متفاوت یا با شدت کمتر به نظر برسند.

آیا بیش فعالی درمانی دارد؟

به عنوان مثال، یک بزرگسال مبتلا به ADHD بی توجهی، به جای انجام تکالیف درهم و برهم یا خیره شدن به بیرون از پنجره، ممکن است فراموش کند که صورت حساب‌های خود را به موقع پرداخت کند. آنها ممکن است در پاسخ به ایمیل‌ها یا پیام‌ها مشکل داشته باشند.

آنها اغلب از فعالیت‌هایی که نیاز به توجه مداوم دارند اجتناب می‌کنند و معمولا چندین پروژه را همزمان شروع می‌کنند، گاهی آنها را نصفه و نیمه رها می‌کنند.

بزرگسالان مبتلا به نوع بیش فعال/تکانشی ADHD ممکن است احساس بی قراری کنند. آنها گاهی نشانه‌هایی از خرید تکانشی یا بیرونی کردن احساسات خود را تحت استرس نشان می‌دهند.

راه های درمان ADHD

خب باز هم تاکید می‌کنیم که هیچ درمان قطعی و دائمی‌ای برای ADHD وجود ندارد! اما درمان‌هایی وجود دارند که به مدیریت علائم کمک می‌کنند. موثرترین درمان ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی است.

دارو درمانی
دارو می‌تواند به کاهش بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی کمک کند. محرک‌ها رایج‌ترین داروهایی هستند که برای ADHD تجویز می‌شوند. اینها شامل داروهایی مانند متیل فنیدات (ریتالین) و آمفتامین ها (آدرال) می‌شوند. داروهای غیر محرک مانند اتوموکستین (Strattera) نیز می‌توانند موثر باشند.

رفتار درمانی

رفتار درمانی شامل آموزش به افراد مبتلا به ADHD است که چگونه رفتار و توجه خود را بهبود بخشند. این راهکار شامل تنظیم قوانین، ارائه ساختار و کمک به آنها در یادگیری مهارت‌های سازمانی است. خانواده درمانی نیز می‌تواند در مدیریت این اختلال مفید باشد.

مداخلات آموزشی
مداخلات آموزشی، مانند تسهیلات و اصلاحات، همچنین می‌توانند به موفقیت کودکان مبتلا به ADHD در مدرسه کمک کنند. اینها ممکن است شامل مواردی مانند زمان اضافی برای تست (امتحان) یا تکالیف، اجازه گرفتن برای استراحت و داشتن یک مکان آرام برای کار باشد.

 

جدیدترین یافته‌های علمی در زمینه ای دی اچ دی

منابع معتبر و علمی‌ای مثل CDC و حتی Mayo Clinic برای کودکان زیر 6 سال یکی از موثرترین راهکارها، استفاده از درمان‌های غیردارویی است. درمان‌های دارویی در واقع شامل رفتاردرمانی، مدیریت شرایط محیطی و آموزش والدین می‌شوند. آموزش والدین بدین صورت است که والدین باید درک عمیقی نسبت به ADHD و مشکلات و محدودیت‌هایی که ایجاد می‌کند داشته باشند. همچنین راه و رسم رفتار با کودکان بیش فعال را بدانند. چرا که با کوچکترین رفتار اشتباهی، روند درمان فرزند شما چند پله به عقب‌تر خواهد رفت. برای آموزش رفتار والدین ما پکیج آموزشی “چالش تا آرامش؛ پکیج طلایی تربیت فرزند بیش فعال” را تهیه کردیم. در این پکیج شما یاد می‌گیرید که چگونه مشکلات مدرسه و درس فرزندتان را رفع کنید و به او در پیمودن مسیر بلوغ یاری دهید. 

محققان تاکید دارند که برای کاهش علائم ای دی اچ دی، ورزش را نباید هرگز فراموش کرد. چرا که تحرک و ورزش سطح دوپامین و نوراپی‌نفرین را به شکل معجزه‎آسایی کم کرده و منجر به بهبود خلق و خو خواهش شد. 

درمان‌های جدیدتری نیز اخیر روی کار آمده‌اند. مشهورترین این درمان‌ها عبارت‌اند از نوروفیدبک، TMS یا همان تحریک مغناطیسی ترانس‌جمجمه‌ای. البته این نکته را فراموش نکنیم که هنوز شواهد علمی و معتبری، تاثیر این روش‌های درمانی را ثابت نکرده‌اند. یعنی این دو روش هنوز به عنوان یک روش درمانی معتبر شناخته نشده‌اند؛ اما برخی کارشناسان معتقدند که آنها عملکرد اجرایی فرد را بهبود و شدت علائم را نیز کاهش می‌دهند.

نتیجه گیری

درمان‌های استاندارد ADHD در افراد معمولاً شامل دارو درمانی، رفتاردرمانی، آموزش مهارت‌ها و مشاوره روان‌شناختی است. ترکیبی از اینها اغلب موثرترین درمان است. این درمان‌ها می‌توانند به شما کمک کند تا بسیاری از علائم ناخوشایند خود را کنترل و مدیریت کنید.

اگر در ابتلا فرزند پسرتان به بیش فعالی شک دارید، مقاله بیش فعالی در پسران می‌تواند برای شما مفید باشد.

در این مقاله سهی داشتیم تا به سوال پرتکرار آیا بیش فعالی درمانی دارد، پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان درباره درمان ADHD دچار ابهام هستید و یا به دنبال آگاهی از روش‌های درمانی بیش فعالی و اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی می‌باشید، با ما در تماس باشید. همچنین می‌توانید از طریق کارشناسان وب سایت adhdyar.com درباره رفتاردرمانی برای ADHD و درمانگر مناسب کودکان بیش فعال، راهنمایی بگیرید.

دیدگاهی در مورد “آیا بیش فعالی درمان دارد، پاسخ به ابهامات موجود در زمینه درمان ADHD

  1. ژیرو دشتی گفت:

    اگه هیچ درمان قطعی وجود ندارد پس چرا من خوب شدم

    1. admina گفت:

      جدی؟
      چیکار کردین؟ درمان رو شروع کردین؟
      ممنون میشم از تجربیاتتون بگین، شاید برای بقیه دوستان مفید باشه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *